Спецпрадстаўнік прэзідэнта ЗША па пытаннях Украіны Кіт Келаг можа наведаць Беларусь у найбліжэйшыя дні, каб сустрэцца з Аляксандрам Лукашэнкам, паведамляе Reuters са спасылкай на чатыры крыніцы.
Паводле слоў суразмоўцаў агенцтва, Келаг у прыватных размовах назваў гэтую паездку крокам, які «можа дапамагчы запусціць працэс мірных перамоў па спыненні вайны Расіі супраць Украіны».
Дзярждэп ЗША і пасольства Беларусі ў Вашынгтоне адмовілі Reuters у каментары. Па інфармацыі Нашай Нівы, візіт можа адбыцца ў пятніцу, 20 чэрвеня.
Пра матывы візіту амерыканскага топ-чыноўніка ў Беларусь Филин пагутарыў з палітычным аглядальнікам Аляксандрам Фрыдманам.
— Келаг выглядае слабым звяном у адміністрацыі Трампа, не кажучы ўжо пра сённяшнюю палітычную міжнародную ролю і вагу Лукашэнкі. Чаму менавіта гэтыя людзі будуць размаўляць пра перспектывы мірных перамоваў?
— Келаг даволі актыўна пачынаў, ён хацеў быць галоўным перамоўшчыкам з амерыканскага боку. У яго былі адпаведныя праекты, ён актыўна выказваўся ў сацыяльных сетках і медыях.
Келаг меў распрацаваны план. Прынамсі, контуры гэтага плана вядомыя. Ягоны падыход досыць кампрамісны: давайце замарозім вайну, спынім баявыя дзеянні і будзем размаўляць па тых пытаннях, дзе мы можам дамовіцца. А дзе не можам — тое адкладзем на пасля.
З дыпламатычнага гледзішча гэта вядомая стратэгія. Раз-пораз яна працуе, але не ў гэтым канкрэтным выпадку. І зараз Келаг апынуўся ў цяні, яму няма чаго сказаць, бо ягоныя прапановы адрынутыя.
Амерыканская адміністрацыя не вырашыла, што з гэтым усім рабіць. Трампа тэма Украіны не цікавіць, у яго зусім іншы фокус зараз. А Келагу, між іншым, трэба неяк звяртаць на сябе ўвагу.
І ягоная праблема ад самага пачатку палягае ў тым, што расійскі бок адмаўляецца з ім размаўляць. Ён не падабаецца Расіі, бо Келаг праўкраінскі палітык, прадстаўнік старой школы часоў Рэйгана і Бушаў.
Што тычыцца Лукашэнкі, то з ягоных спробаў прарвацца на сусветную палітычную арэну, звярнуць на сябе ўвагу амерыканскай адміністрацыі нічога не атрымліваецца.
У кантэксце Украіны ў Вашынгтоне не згадваюць пра яго зусім. І ён сам праз пэўны час спыніў свае развагі пра Трампа і вынес тэму адносінаў з ЗША за дужкі.
У сённяшніх умовах гэты візіт дазваляе Келагу прадэманстраваць сваю актыўнасць, а для Лукашэнкі гэта магчымасць вярнуцца ў гульню хоць бы ў прапагандысцкім сэнсе.
Тут цікавай выглядае пазіцыя Масквы, якая нібыта не супраць гэтага. Бо мне цяжка сабе ўявіць, што Лукашэнка вядзе такую гульню за спіной у Крамля.
А пазіцыя Расіі тут можа быць такой: сустрэнуцца два чалавекі, якія ўсё адно нічога не вырашаюць. Пра што б яны ні размаўлялі, вялікага значэння гэта не мае.
Я б тут згадаў і чыннік вучэнняў «Захад-2025». Ці не мог спецпрадстаўнік Трампа звярнуць увагу на Беларусь і з гэтай прычыны? Прыехаць, каб атрымаць нейкую дадатковую інфармацыю. Даведацца асабіста пра тое, што тут плануецца.
Не выключана, што тэма вучэнняў будзе ўзнятая ў часе перамоваў.
Канечне, з пункту гледжання лукашэнкаўскага боку гэты візіт — у пэўнай ступені сенсацыя. Асабліва ўлічваючы тое, што Лукашэнку даўно не заўважаюць на Захадзе. І прапаганда будзе выдаваць гэта за поспех, ужо выдае.
Але нейкага сур’ёзнага значэння гэтая сустрэча мець не будзе, бо яе ўдзельнікі мала што вырашаюць.
— У якасці адной з версій: ці можа гэта быць спробай Крамля з дапамогай Вашынгтона ў чарговы раз паспрабаваць праціснуць Мінск у якасці перамоўнай пляцоўкі на фоне правалу перамоваў у Стамбуле?
— Паспрабаваць яны, канечне, могуць. І Лукашэнка сам будзе імкнуцца паказаць сябе надзвычай важнай персонай, з якой можна мець справы.
У прынцыпе, такім людзям як Келаг усё роўна, дзе весці перамовы. Ім галоўнае не дзе праводзіць, а пра што дамаўляцца. А зараз акурат няма пра што гаварыць. Тым больш ён цудоўна разумее, што ніякія еўрапейцы, ніхто з Украіны не паедзе да Лукашэнкі пра штосьці дамаўляцца.
Узняць гэтую тэму амерыканцы могуць, натуральна. Але гэта не той узровень, каб на штосьці разлічваць. Каб у Мінск прыехаў Уіткаф, пра нешта можна было б гаварыць. Каб гэта быў Рубіо, то мы б маглі казаць пра выхад на якасна новы ўзровень.
Але мы час ад часу бачым прамую камунікацыю паміж Трампам і Пуціным. І калі б яны захацелі навязаць варыянт з Мінскам, то маглі б наўпрост задзейнічаць такі ўзровень. Але Трампу гэта нецікава.
Яго захопліваюць велічныя, прыгожыя моманты: перамовы ў Ватыкане, напрыклад. Ці нават у Турцыі — гэта прымальны для яго ўзровень, як і ў Саўдаўскай Аравіі. Але ж пэўна не ў Мінску.
— Як навіна пра меркаваны візіт Келага да Лукашэнкі выглядае на фоне падзей у Іране?
— Тут мы маем адрозненні ў рэакцыі дзяржаўнай прапаганды ад пазіцыі Лукашэнкі і міністра замежных спраў Рыжанкова. Учора ў Лукашэнкі была такая выдатная магчымасць выказацца пра падзеі вакол Ірана. Ён ўжо і на тэму вайны пачаў казаць — падавалася, што не вытрымаў усё ж, зараз пачне. Але не, прамаўчаў.
Афіцыйная заява Рыжанкова: мы супраць усяго дрэннага, мы за ўсё добрае. Іншымі словамі — таксама ні пра што. І на гэтым тле заявы дзяржпрапаганды робяцца ўсё больш радыкальна антыізраільскімі і праіранскімі.
І, магчыма, візіт Келага — гэта адна з прычынаў такой стрыманасці Лукашэнкі. Заняць зараз выразную праіранскую пазіцыю? Келагу могуць сказаць: «Куды вы сабраліся ехаць? Там сядзіць саюзнік аятолаў, вы з ім размаўляць паехалі?»
Магчыма, гэтае маўчанне Лукашэнкі і звязанае з чаканнем візіту амерыканскага чыноўніка, які можа адбыцца, а можа і сарвацца.
Читайте еще
Избранное